در روزهای پایانی سال،می شود به مرور رخدادهای هنری سال 90 نشست.آن وقت آن را داد برای سالنامۀ شرق و کاملش را هم اینجا منتشر کرد.عملی که من بدین وسیله مرتکبش شده ام:

فرهنگ و هنردر 1390،در آیینۀ طنز

انتظارش را نداشتم!
بازار بحث در مورد چند و چون جوایز ادبی و محفلی بودن و یا نبودن آنها در سال
میان برندگان و بازندگان داغ بود. البته کاری به جزئیات مساله نداریم ولی یادمان آمد وقتی ماریو بارگاس یوسا،بالاخره توانست جایزۀ نوبل ادبیات را تصاحب کند درپاسخ به این سوال که موقع شنیدن خبر چه احساسی داشتید،خندید و گفت:
- واقعاًمنتظرش نبودم.بسیار غافلگیر کننده بود.تصور می کردم دوست _ یا دشمنی _ سر به سرم می گذارد...اما زندگی ام تغییر خواهد کرد.تلاش خواهم کرد که خودم را حفظ کنم...
حالا تصور کنید یک نفر از یک گوشۀ نامشخص!دنیا برندۀ چنین جایزه ای بشود و بخواهند احساس او را از شنیدن این خبر بپرسند.چیزی خواهد گفت در این مایه ها:
- راستش را بخواهید انتظارش را داشتم.اگر خبر جز این بود،به نظرم عجیب و مشکوک می آمد. دهها سال بود که داوران داشتندحق من را می خورند و به دوست و رفیقهایشان می دادند.بنابراین اصلاًغافلگیر نشدم.اگر دوره های قبل هیات داوران یک جو شعور و انصاف و سواد و معلومات داشت می بایست مرا برنده اعلام می کرد.کارهای دیگران را بخوانید،مال من را هم بخوانید.همه اش باند بازی و رفیق بازی بود.جز باند خودشان هیچکس را قبول نداشتند.بر عکس این دوره که یک عده آدم حسابی با شعور با سواد با فهم و کمالات چیزفهم دور هم جمع شدند و بدون هیچ ملاحظه ای رای دادند.البته نه این که فکر کنید چون خودم برنده شده ام این را می گویم ها!نه!نوشتن سرنوشت من است.من در نوشتن خلاصه می شوم و در خلوت رنجبار تنهایی خودم غوطه ورم و عصاره عرق ریزان محنتبار زندگیم را بی هیچ منتی با دست باز در اختیار جامعۀ بشری و ساکنان کهکشان راه شیری قرار می دهم.از این رو با گرفتن جایزه،چیزی برایم تغییر نمی کند.نه داداش،ما ندید – بدید نیستیم و برای جایزه – مایزه تره هم خرد نمی کنیم.(سرفه)

اصلاح روابط مشکوک خسرو و شیرین!
در راستای کور کردن و ترکاندن چشم حسود،سال گذشته هم سمینارهای متعددی در تمام زمینه های علمی و غیر علمی عالم وجود تشکیل شد که در آن کلیۀ مشکلات بشریت به طور دقیق مورد بررسی و حل و فصل قرار گرفت .ما هم به خاطر شرکت در این افتخار بزرگ، تا دیر نشده و تقویم کاری سمینارهای سال آتی بسته نشده،بسته پیشنهادی خود را بدین وسیله تقدیم می کنیم:
-- سمینار بین المللی" فراخنای پاتریمونیال دکترین عمعق بخاری در عصر حاضر" با حضور کلیۀ استادان داخل و خارج با هزینۀ اقامت و ترانسفر فرودگاهی و گشت جزیره
-همایش ملی"واکاوی فرهنگ پراکنش چالش آسیب عرضی و طولی جوانان در نظام سلطه" با حضور کلیۀ اندیشمندان و دانشمندان و مخترعان پیر و جوان با تضمین صد در صد بدون درد و خونریزی
- سمینار کهکشانی"بازنمایی نمودگرایانۀ درازنای کلیۀ فراخناها و علوم انسانی وابستۀ منحط خاک بر سر "با سخنرانی افتتاحیه و اختتامیه و پخش مستقیم و غیر مستقیم و کیف و پوشه با نون و گوجۀ اضافه
-هم اندیشی"اصلاح روابط مشکوک ویس و رامین، خسرو و شیرین،شیخ صنعان و دختر ترسا، و سایر عشاق سینه چاک تاریخ" در راستای تلطیف عبارات کتاب های شاعران معلوم الحالی به نام نظامی گنجوی ،فرید الدین عطار نیشابوری ،فخر الدین اسعد گرگانی و سایر فاسقان و فاجران از سوی اداره کتاب ارشاد با تضمین صد در صدی جلوگیری از انحراف افکار عمومی و خصوصی و با تضمین تایید ارائۀ مقاله جهت ارتقای رتبۀ اساتید ارجمند

مکافات کامکاری!

رد شدن صلاحیت ارسلان کامکار از سوی گزینش ارشاد درست در آستانۀ بازنشستگی،از جمله خبرهایی بود که بی خود و بی جهت شلوغش کردند.درست است که کامکار سابقۀ 29 سال فعالیت رسمی در ارکستر سمفونیک را دارد،ولی این دلیل نمی شود که در گزینش ردش نکنند.ما،برادرانی داریم که تازه بعد از قرنها،پی به هویت آنها برده ومشمول قوانین گزینش قرارشان دادند.برای مثال شخصی به نام حکیم ابوالقاسم فردوسی که گویا شاعری می کرده ولی چند سال پیش تحقیق کردند دیدند نامبرده تعلقات عاطفی به برخی نظامهای منحط دارد و بنابراین صلاحیتش رد شد و وزیر وقت علوم هم در سال 1374 گفت که نامبرده چون مدح شاهان را گفته در زمان ما ،نمی توانست استاد دانشگاه شود.در هر حال منابع آگاه پیش بینی می کنند که بزودی احراز صلاحیت میرزا حسینقلی فراهانی،غلامحسین درویش(درویش خان)،رودکی،ابونصر فارابی، علینقی وزیری،علی اکبر شیدا و تعدادی افراد مجهول الهویه دیگر در دستور کار هیات گزینش ارشاد قرار گیرد که مراتب به محض تحقیق از کسبۀ محل و استشهاد محلی، به اطلاع مراکز توزیع و تولید و پخش آثار هنری و سازمان بازنشستگی کشوری وثبت احوال و کلیه بازماندگان و دوستان و آشنایان خواهد رسید...خلاصه این که همین طور الکی نیست وهر چیزی حساب و کتاب دارد.هر صدایی را از هر منبعی نمی شود تایید کرد ومردم خوب و نجیب و شریف ما اجازه ندارند به ساز هر کسی حرکات موزون کنند و نمی شود هر کس ساز خودش را بزند،بلکه همه باید اونجوری ساز بزنند که ما می گوییم...

کلنگها برای که به صدا در می آیند؟
کلنگها به صدا در آمدند و خانه ای خراب شد .برای توجیه این تصویر کاملا سینمایی،می تواند دلایل زیر ارائه شود:
*خانه،توی طرح بود. خرابش کردیم تا راههایمان را باز کنیم.
*می خواستیم بچه ها را سر و سامان دهیم .این است که اهالی رابلند کردیم تا خانه را بکوبیم وآن را طوری که مناسب می دانیم برای بچه ها بسازیم.
*خانه،عایق کاری درست و درمانی نداشت.هر سیل و زلزله و باد و بورانی می آمد،توی خانه خودش را نشان می داد و این،خطرناک بود.
*خانه را خراب کردیم تا به جای آن مجتمع تجاری بسازیم،که مورد نیاز جامعه است.
*این خانه،مخل آسایش همسایگان و اهالی محل بود.چون در آن سر و صدا می کردند وحرف می زدند و نمی گذاشتند در و همسایه راحت بخوابند.
*و دلایل متعدد دیگر...
افتضاحاتی از قبیل تعریف و تمجید از فیلمهای ایرانی
در راستای سرافکندگی برخی عزیزانمان در رابطه با ارائۀ جوایز جهانی منحط از قبیل گلدن گلوب به "جدایی نادر از سیمین"، دلایل زیر که برگرفته از نظرات سرافکندگان ارزشی فوق الذکر است،به سمع و نظرتان می رسد:
- بنده خودم از نزدیک فیلم را دیده ام .این فیلم یکی از ویژگیهای بدی که داشت کارهای زشت مثل دروغ را حتٌی به بچه ها نشان می داد و برای بنیان مقدس خانواده آنچنان که باید اهمیتی قائل نبود.این فیلم واقعیتهای جامعه ما را منعکس نمی کرد و هیچ اشاره ای از پیشرفتهای دانشمندان جوان ایرانی نداشت و مسائلی از قبیل آلزایمر را مطرح می کرد که متولی آن وزارت بهداشت است،نه آقای فرهادی.یک ضرب المثل ژاپنی می گوید اگر دیدید به جنابعالی گلدن گلوب و یا اسکار و چیزهای دیگری از این قبیل ها را دادند، بدانید که فیلمتان بد بوده،بنابراین سرافکنده باشید نه این که حرکات شنیع مرتکب شوید و خدای ناکرده خوشحالی کنید.
- آقای فرهادی به جای این که گوهر فرهنگ های آبا و اجدادی و فکری خود را فراموش نماید،آیا بهتر نبود حداقل های عرف را رعایت نموده ، با پوشیدن لباسهای ایرانی از قبیل اقوام کرد و لر و بلوچ تز سکولاریزه کردن جامعه را در راستای رویکرد ضد فرهنگی خانه سینما حرکت ننماید؟
- آیا درست بود که ایشان هنگام اخذ جایزه ، با گفتن جملات و مطالب بیهوده ای در رابطه با صلح طلبی مردم ما، لبخندهای زهر آگین آنچنانی را بر لب استعمارگرانی مثل آنجلینا و براد و لئوناردو و جودی بیاورد؟آیا بهتر نبود ایشان عزت خود را به نمایش گذارده،جایزه را بر سر مادونا،آن خواننده صهیونیست فراماسیونر امپریالیست مستهجن بکوبد؟از این جهت ملت عزیز ایران ایشان را نماینده خودشان ندانسته و این جایزه را متعلق به ایران نمی دانند وبلکه متعلق به صهیونیسم و اینگیلیس و فرانسه می دانند.
در نهایت، امیدوارم با تغییرات بنیادین در ارکان فرهنگی و فیلمها دیگر شاهد افتضاحاتی از قبیل تعریف و تمجید از فیلمهای ایرانی در مجامع صهیونیستی و امپریالیستی نباشیم و از برادران عزیز سیما سپاس گذارم که حتی از ارائه این خبر تاسف بار هم خودداری نمودند.

تقاضا در بازار کتاب!
بعضی حسودان عرصه کتاب و قلم که چشم ندارند رونق بخشهای دیگر را ببینند، با بالا رفتن نجومی قیمت طلا و ارز در فصل پایانی سال،گفتند باید فاتحه همین مقدار اندک فروش کتاب را هم خواند و انقراض نسل کتابخوانها و نویسندگان را اعلام کرد.در این میان بعضی به جای منفی بافی با تکیه بر تجربه بازار ارز و طلا،راهکارهای زیر را ارائه دادند که می تواند بازار کتاب را با انفجار تقاضا مواجه کند و قیمت آن را تا عرش اعلی و آسمان هفتم بالا ببرد و دست اندرکاران چاپ و نشر را از فلاکت نجات دهد:
- مسئولین مربوطه،کتاب را زیر قیمت بازار پیش فروش کنند.سپس قیمت پیش فروش را افزایش دهند تا قیمت کتاب زیاد شود و به اقتصاد نشر یاری برساند.
-به جای برنامه ریزی های سیستمی،چوب دستشان بگیرند وراه بیافتند و توی سر دلالان متخلف کتا ب بزنند.
-همزمان با التهاب بازار کتاب، در بخشهای مختلف خبری و تحلیلی سیما ،هیچ صحبتی از وضعیت کتاب نشودو به جای آن،بینندگان فهیم در جریان گزارش لحظه به لحظۀ وضعیت اسفناک لگن خاصرۀ خرسهای قطبی در غرب غارتگر قرار گیرند.در برنامه های سیمااعلام کنند که اوضاع کتاب امن و امان است و خوشبختانه هیچ خبری نیست و خبرهای بد،مربوط به عصر دایناسورها بوده است.
-مقامات رسمی تا مدتی در باره کتاب سکوت کنند و نیرو و انرژی خود را به اطلاع رسانی در زمینۀ بحران در بازار هندوانۀ هونولولو اختصاص دهند.سپس جا به جا اعلام کنند که کتاب به میزان کافی موجود است و مقصر اصلی،برخی رسانه ها هستند که بیخود و بی جهت باعث ایجاد حباب قیمتی در بازار کتاب شده اند.
-اعلام کنند که یک شبکه از کتابخوانها را که با حرص و ولع بی رویه به انبار کردن کتاب پرداخته اند و سبب دامن زدن به بحران کتاب شده اند شناسایی کرده اند و به سزای اعمال شنیع خود رسانده اند.
-به مردم نصیحت کنند که با رسانه های بیگانه همراه نشوند وتا اطلاع ثانوی اصلاً و ابداً کتاب نخرند ،چون بزودی ارزان می شود.
-جا به جا اعلام کنند که به اندازۀ کافی منبع ذخیرۀ کتاب داریم و مردم ابداً حرص نزنند و نگران نباشند. سپس تزریق کتاب را به بازار کاهش دهند تا صفهای طویل جلوی کتابفروشیها تشکیل شود و همه حرص بزنند و نگران باشند.
-علیرغم قوانین مصوب، سود بانکی را پایین نگه دارند تا مردم پولهایشان را از بانک دربیاورند و کتاب بخرند.
- و راههای متعدد دیگر...