April 2024
March 2024
February 2024
January 2024
December 2023
November 2023
October 2023
September 2023
August 2023
July 2023
June 2023
May 2023
April 2023
March 2023
February 2023
January 2023
December 2022
November 2022
October 2022
September 2022
August 2022
July 2022
June 2022
May 2022
April 2022
March 2022
February 2022
January 2022
December 2021
November 2021
September 2021
August 2021
July 2021
June 2021
May 2021
March 2021
February 2021
January 2021
December 2020
November 2020
October 2020
September 2020
August 2020
July 2020
June 2020
May 2020
April 2020
March 2020
January 2020
December 2019
November 2019
September 2019
August 2019
April 2019
March 2019
February 2019
January 2019
December 2018
October 2018
September 2018
August 2018
July 2018
June 2018
April 2018
March 2018
January 2018
December 2017
October 2017
September 2017
August 2017
July 2017
May 2017
April 2017
March 2017
February 2017
January 2017
December 2016
November 2016
October 2016
September 2016
July 2016
June 2016
May 2016
April 2016
March 2016
February 2016
January 2016
December 2015
September 2015
July 2015
June 2015
May 2015
April 2015
March 2015
January 2015
December 2014
October 2014
September 2014
August 2014
June 2014
May 2014
April 2014
February 2014
December 2013
November 2013
October 2013
September 2013
August 2013
July 2013
May 2013
April 2013
March 2013
February 2013
January 2013
December 2012
November 2012
October 2012
September 2012
August 2012
June 2012
May 2012
March 2012
January 2012
December 2011
July 2011
June 2011
May 2011
April 2011
March 2011
February 2011
January 2011
December 2010
October 2010
September 2010
August 2010
July 2010
June 2010
May 2010
March 2010
February 2010
January 2010
December 2009
November 2009
October 2009
September 2009
August 2009
July 2009
June 2009
May 2009
April 2009
March 2009
February 2009
January 2009
December 2008
November 2008
October 2008
September 2008
August 2008
July 2008
June 2008
May 2008
April 2008
March 2008
February 2008
January 2008
December 2007
November 2007
October 2007
September 2007
August 2007
July 2007
June 2007
May 2007
April 2007
March 2007
February 2007
January 2007
December 2006
November 2006
October 2006
September 2006
August 2006
April 2006
March 2006
February 2006
January 2006
December 2005
November 2005
October 2005
September 2005
August 2005
July 2005
June 2005
May 2005
April 2005
March 2005
February 2005
January 2005
December 2004
November 2004
October 2004
September 2004
August 2004
July 2004
June 2004
January 2004
December 2003
November 2003
October 2003
September 2003
                
info at bbgoal.com
rouyasadr at yahoo.com


Enter Your Email
 





جدایی یه حبه قند از سیمین
October 1, 2012

سیمین جان سلام !یک سال بیشتر نیست که به خاطر جدائیت از نادر به اسکار رفتی. عمل زشت و غیر اخلاقی جداییت کافی نبود، کاری کردی که بیگانگان به طرز شنیعی به توجایزه بدهند و درسینمای دنیا ناجوانمردانه مطرح شوی. اما بدان که آفتاب برای همیشه در پس ابر نمی ماند. ما شانس آوردیم و چند ماه پس از آن تاریخ، ماهیت پلید اسکار مشخص شد. اگر تو کانون گرم خانواده را به خیالاتی واهی در هم ریختی،به جایش ما سوختیم و ساختیم و جدایی را بی خیال شدیم و خانه نشستیم و تحریممان کردیم،باشد که بر افتخارات صنعت سینمای مقتدر و رو به رشد امروزمان بیافزاییم و قدرت و شوکت آن را در اسرع وقت(در راستای دیگر اقدامات برای ارتقای سینمای وطن) تا آسمان هفتم بالا ببریم.آری!ما در برابر پخش یک فیلم بی ارزش در اینترنت، به جای هر کار بی فایده دیگری، خود تحریمی کردیم،تا صنعت فیلمسازی دنیا و در راس آن هالیوود و آلمان و فرانسه وکره جنوبی و اتریش و رمانی و دیگر نقاط استکباری ،عبرت بگیردوبه اینترنت دستور بدهد که هر چیزی را منتشر نکند. بین خودمان بماند،بعضی وقت ها فکر می کنم ای کاش من یک حبه قند نبودم.کاش لاله ای،چیزی بودم و یکی دیگر مرا ساخته بود. آن وقت اگر حتی هالیوود می رفتم و زبانم لال آنجا ماندگار هم می شدم حرفی نبود.کاش اصلا اسکار یک جای دیگرآمریکا برگزار می شد.یعنی نمی شد اسکار رابیاورند نیویورک جایزه اش را بدهند؟اگر می شد،چی می شد؟!اوه،اوه! با صدتا حبه قند دیگر راه می افتادم برای رساندن پیامم از تریبون اسکار به تمام حبه قندهای دنیا و کشیدن نقشه برای سینمای دنیا...سیمین جان!حالا که من نتوانسته ام به اسکار بروم ترا به خدا بپرس ببین می شود این یه حبه قند شیرین پارسی به بنگاله برود تا همه طوطیان هند را شکرشکن کند؟یا نه، دیگر احتمالاً جشنواره سولوقون هم نمی توانیم برویم چه برسد به سرزمین طوطیان شکرشکن کشور دوست و برادر،هند و یا هر جای دیگر این دنیای فاسد و رو به اضمحلال!......
قربانت – یه حبه قند



نظرات (3)

سلام
از این که پس از مدتها دیدمت خوشحال شدم

چشمه ی عمر روان است کما فی السابق

زندگی در جریان است کما فی السابق

بدو خوبش گذران است کما فی السابق

خوب و بد باز و همان است کما فی السابق

وچنین شد که چنان است کما فی السابق

همه جا حرف حساب است کما فی الان

خصمتان خانه خراب است کما فی الان

رونق عهد شباب است کما فی الان

عصر ما عصر شتاب است کما فی الان

زندگی پرهیجان است کما فی السابق

رشد ما رو به قفا نیست کما اینکه نبود

کار ها باد و هوا نیست کما اینکه نبود

هیچ چیزی به خفا نیست کما اینکه نبود

بخدایی خدا نیست کما اینکه نبود

این قسم گرچه چاخان است کما فی السابق

هست در سفره ی او نان ونباشد نگران

نگران نیست. که در سفره ی او باشد نان

(شاه شمشاد قدان خسرو شیرین دهنان)

در سه تا وعده بود سفره ی او باز و در آن:

بره و مغز و زبان است کما فی السابق

طبل و شیپور به هرکوچه و بازار زدند

عکس هرکس که ندا کرد به دیوار زدند

و به دست خود ما دوست ما دار زدند

جارچی ها پس از آن در همه جا جار زدند:

شهر در امن و امان است کما فی السابق

دختران چمن از قحطی شوهر در غم

لاله و یاسمن و سوسن و یاس و مریم

آن ور آب پر از گل شد و شد این ور کم(۱)

بیوه شد نسترن وکوکب و رز. نرگس هم

به شقایق نگران است کما فی السابق

اینکه(با پاکدلان صبح و مسایی دارد)

خوب ازاین سفره ی گسترده نوایی دارد

هست قارون زمان. تیپ گدایی دارد

پولشویی مکن این ملک خدایی دارد

گرچه این دوره نهان است کما فی السابق

مثل یک زن که از احساس هوو ترسیده

گرچه می داند و گوید که مگو ترسیده

دم به دم رفته به تجدید وضو ترسیده

از من و ما شما بیشتر او ترسیده

شیخ ما مسئله دان است کما فی السابق

هی به آرنج نزن اینهمه بر پهلویم

(آنچه استاد ازل گفت بگو می گویم)

گربگویم دهنم سوزد . اگرنه تویم

نیستم حافظ اگر. حداقل خواجویم

خانه ام در همدان است کما فی السابق

نظم کردیم یکی شعر به طنزی عالی

جای فردوسی و خاقانی و حافظ خالی

که ازین منظره حظی ببرند و حالی

وبدانند در این عصر پر از رمالی

شعرا را غم نان است کما فی السابق

سلام سرکار خانم صدر
جسارت بنده رو ببخشید... این دفعه خودم شعرمو آوردم نظر بندازید بهش... نظر ارزشمند حضرتعالی برام د مورد این شعر خیلی مهمه اگر التفات کنید دعا گو خواهم بود
اگر م در وبلاگ بنده خونده بودید شرمنده که وقت شمارو میگیرم

صالح:

خیلی خیلی خوب بود
خصوصا اون قسمت نیویورکش!
بازم ازین کارا بکنید.
مرسی...

نظر خود را بنویسید:

(If you haven't left a comment here before, you may need to be approved by the site owner before your comment will appear. Until then, it won't appear on the entry. Thanks for waiting.)

                   

                

       


: