زنجانی‌ای ملقب به صدرالمتمولین والمختلسین را بر سرای دولتش دیدم که هم از عهد خردی آثار «پایداری» در جبینش پیدا بود و علاقه به قرائت رساله «مکاسب» در طلعتش هویدا. چندان‌که در وادی طلب، تخته‌گاز برفتی و وادی تحریم را طی نمودی و سرمایه‌ها اندوختی.
پس مغرضین و حسودان بر وی حسد بردند و به حبسش انداختند و با وقاحت و جلافت او را گفتند:
-چند میلیارد یورو را چکار کردی ؟!
پس احباب پرسیدند که موجب خصم اینان در حق تو چیست؟ گفت:
-در سایه دولت خداوندی همگان را با پایداری و پایمردی راضی کردم مگر صاحب خزانه را که راضی نمی‌شود الا به رد مال و اعطای اموال؛ غافل از آنکه من کیسه خویش از کیسه دیوان فرق ننهم و جدایی در این میانه نبینم و مال ما و مردم ندارد، هرچند رعیت قدر نشناسند و حرف‌های نامربوط زند و مادر و خواهر و عمه‌ام را به القاب زشت حوالت دهد و بشکند این دست که نمک ندارد که می‌خواهم برای خلق تاکسی برقی دات وان راه اندازم و کار تحریم و واردات و صادرات سامان دهم...
فی‌الحال قولش مقبول نظر آمد که فلاسفه گفته‌اند: «السوق الهردمبیل، هی جنت المختلسین» که یعنی: «در بازار اقتصاد بسامان امروز، ایشان کارآفرین برتر است و ملک را چنین سرمایه‌دارانی سزاست.»
پس فرمان آمد که حکم دار مجازات را برای این عزیز کارآفرین کشک گیرید و اجرایش را پشم. پس فی‌الفور اصحاب و اذناب کشک‌ها ساییدندی و او را مناصب دادندی و روی سرشان حلوا حلوا کردندی و خلق حسود، انگشت‌به‌دهان که چون است که سارق خُرد را مکافات عمل تا پای دار باشد و او را نی، غافل از آنکه حکما گفته‌اند که حال سارق، بر دو قسم است: قسم اول، قسم دوم و فرق آن دو حال، نحوه اتصال به درگاه قدرت است. چندان‌که قدما گفته‌اند: «چو دزدی بی چراغ آید، از آن بهتر که او با چلچراغ آید.»
پس اعاظم کارآفرین، نور چشم مردمان ایران زمین اساتید شهرام جزایری و استاد محمدرضا خاوری و بستگان دور و نزدیک برای او آرزوی خدمت و سلامت کردند و سرودند: «همسفر تنها نرو، بذار تا باهم بریم، سرنوشتمون یکی، همه‌مون مسافریم...» که یعنی ما نیز در این سفر چندروزۀ دنیا از رسالۀ مکاسب نکته‌ها آموختیم و در وادی طلب توشه‌هایی «دبش» اندوختیم و با تو هم‌زبان و همراهیم.
و علی‌النهایه معلوم نشد که هفت عضو صاحبان ملک سجده فرمای شوکت ایشانند یا ایشان هفت عضوشان سجده فرمای شوکت صاحبان ملک است. والله اعلم بالصواب...

محمدرضا عارف، معاون اول رئیس‌جمهور، در نشست شورای اداری خراسان رضوی گفته: «در شش ماه گذشته علی‌رغم افزایش فشارها، مردم نشان دادند که همان مردم دهه شصت هستند. مردم از تحریم‌های ظالمانه و غیرانسانی عبور می‌کنند. در چند ماه گذشته با وجود فشارها، یاد گرفتیم که چگونه به بهترین شکل تحریم‌ها را دور بزنیم.»
ما هم برای اینکه مشت محکمی بزنیم بر دهان بدبینانی که با خواندن گفته‌های دکتر عارف زیرلب الفاظ خارج از عرف و ادب بکار می‌برند، سکانسی از نتیجه تلاش‌ها برای دور زدن تحریم‌ها را اینجا می‌آوریم تا کور شود هرآنکه موفقیت «مردم» را در دورزدن تحریمها نتواند دید:

لوکیشن: اون دنیا

اولی: چی شد که اومدی اینجا؟

دومی: هیچی والله توی جاده پرایدم داشت به بهترین شکل! تحریم‌ها را دور می‌زد، این بود که من را از پنجره به صورت پرتابی! پیاده کرد و فرستاد اینجا. تو چی شد اینجا اومدی؟

-هیچی از تحریم‌های ظالمانه و غیرانسانی با موفقیت عبور کردم. نه برق بود، نه آب بود، نه گاز بود، نه هوا بود، نه کار بود، نه دوا بود، بجایش الحمدلله مکانیسم ماشه بود. خلاصه خوشبختانه هر چی تحریم‌های ظالمانه بیشتر شد، به کوری چشم غرب غارتگر و آمریکای جنایتکار انرژی منهم برای رفتن به خط پایان بیشتر شد البته این تحریمش همان‌طور که برادرمان عارف فرمودند فشار داشت و من مجبور شدم همین‌جور سینه‌خیزبرم. درنتیجه زودتر رسیدم اینجا.

-آفرین. پس بالاخره تحریم‌ها را خنثی کردی. به قول آقامون عارف، خنثی کردن تحریم‌ها در ذات ایرانی و جوانان ایرانی است.

-بله. واقعاً ذات ما خیلی مرغوبه. اوریجیناله. جنسش حرف نداره. گارانتی مادام‌العمر داره لامصب. دم آقای عارف و دیگران از بالا تا پایین گرم. ما باید به خودمون افتخار کنیم. ببین دوروبرت این‌همه جوون ایرانی... واقعاً افتخار نمی‌کنی؟

-بله. واقعاً مایه افتخاره. راستی تو به قول ایشون نشان دادی که همون مردم دهه شصتی؟

-نه. من نشان دادم که همون مردم دهه پنجاهم که آب و برق را قرار بود برایم مجانی بکنند. حیف که عمرمون قد نداد. آب و برق هی قطع شد وگرنه مجانی‌اش می‌کردند...

-حالا عیبی نداره، بیا از این شیرها بخور. عسل هم قاطیشه.

-نمی‌خوام. دست‌وبالم چسبی می‌شه. اونوقت اینجا هم اگه آب قطع بشه، چه خاکی به سرم بریزم؟!...

«شوخی با اشعار بزرگان» ستون ثابت بسیاری از نشریات طنز و قالب آشنای بسیاری از آثار طنز فارسی از ابتدا تابه‌حال بوده است که در آن به نظیره‌سازی طنزآمیز اشعار بزرگان ادب فارسی یا به تحلیل و تفسیر طنزآمیز اثری از آنان می‌پرداختند که بسیاری از این آثار طنز هنوز شیرین و خواندنی است؛ اما آنچه اخیراً با عنوان طنز در ارتباط با اثری از شاهنامه منتشر شده، حکایت دیگری دارد. اینکه با ادبیاتی سخیف و توهین‌آمیز و برخوردار از مایه‌هایی از نگاه اروتیک به خیال خودت با فرازی از شاهنامه شوخی کنی، نشانگر عدم درک و شناخت اقتضائات این قالب از طنز است. طنز در درجه اول نیازمند توانایی نگاه متفاوت به سوژه است. ولی اگر این نگاه متفاوت، با شناخت و سواد ادبی و هنری گره نخورد و در سایۀ گذر افسارگسیخته از خط قرمزهای اخلاقی و واژگانی تنها چشم به اقبال مخاطب در فضای مجازی داشته باشد، به بیراهه می‌رود. ارائه اثر طنز در جامعه امروز بسیار مشکل است و شرایط روز، دایرۀ انتخاب موضوعات را بخصوص برای زینب موسوی که پیش‌ازاین به خاطر ارائۀ طنزهایش در فضای مجازی دستخوش مشکل شده است، صعب‌تر می‌کند. ردپای این مسئله را در آثار او چه در انتخاب سوژه‌ها و چه در نوع پرداخت آن‌ها می‌توان دید که در تنگی گذرگاه عافیت، در انتخاب سوژه و نوع پرداخت خطر نمی‌کند و با «ملاحظات خاص» تن به انتخاب دم‌دستی‌ترین سوژه‌ها و سخیف‌ترین پرداخت‌ها و واژه‌ها می‌دهد تا در شرایطی که اصحاب طنز از هرکجا که رفتند، جز وحشتشان نیفزود، بار خویش ببندد و خیل مخاطب جذب کند؛ امری که در سایۀ سیاست‌های مبتنی بر تربیت مخاطب با آثار طنز سردستی و بی‌محتوا و گاه توام با گستاخی و پرخاش در سیمای ملی چندان هم دست‌نیافتنی نیست. نتیجه‌اش تولید اثری است در وهن بزرگ‌ترین حماسه‌سرای ایرانی که اشعارش با هویت ملی ما پیوند خورده است؛ اثری که حتی نام هزل نیز نمی‌توان بر آن گذارد و رویارویی با آن بجای اینکه به اقتضای اثر طنز رفع ملال کند، آزردگی و خشم به دنبال می‌آورد.

وزیر نیروگفته: «یک نفر را دیدم که داشت با شلنگ آب برگ درختان را می‌شست. به او تذکر دادم گفت به تو ربطی ندارد پولش را می‌دهم! گفتم من وزیر نیرو هستم و این را به تو می‌گویم، گفت هر کی می‌خوای باش! دستور دادم دو روز آب خانه‌اش را قطع کنند. دیگر در آن کوچه کسی آب هدر نمی‌دهد.»

... و اما نامۀ تشکر ملت ایران درراستا و درازای این اقدام انقلابی:

مقام محترم وزارت نیرو، جناب آقای دکتر عباس علی‌آبادی
اقدام شجاعانۀ آن وزیر محترم در قطع دوروزۀ آب شهروندی که برگ درختانش را با شیلنگ آب می‌داد مایۀ افتخار و سرفرازی و شعف است. اینکه جنابعالی به‌دوراز ملاحظات دست‌وپا گیر قانونی مبنی بر شناسایی شهروندان پرمصرف، دستور قطع آب این شهروند قانون‌شکن را داده‌اید در این روزهای گرم بی‌برقی و بی‌آبی قلبمان را روشن و دلمان را خنک می‌کند.
سلامت و توفیق روزافزون حضرتعالی را در حضور مؤثر در کوچه‌پس‌کوچه‌های این مرزوبوم در راستای برطرف ساختن ناترازی‌های آبی و برقی و گازی ناجوانمردانه و پلید و خانمان‌برانداز آرزومندیم. درد و بلای آن مقام انقلابی بخورد توی سر محصولات کشاورزی آب‌بر و لوله‌های فرسودۀ انتقال آب و پروژه‌های ناکام انتقال آب و زیرساخت‌های کهنۀ انتقال برق و آب و سیستم مدیریتی ناکارآمد و مزارع مجاز و غیرمجاز استخراج رمز ارز و هزاران چیز دیگر.
امضا: ملت شریف و برق و آب و گازجوی ایران

رییس‌جمهور پزشکیان خطاب به مخالفان مذاکره با آمریکا گفته:«با آمریکا حرف نمی‌زنی؟خب می‌خواهی چکار کنی؟»
اتفاقا خیلی کارها می‌شود کرد و بدین‌وسیله در راستا و درازا و پهنای نگاه عزیزان مخالف مذاکره، تعدادی از این «خب می‌خوای چکار کنی»ها به سمع و نظر شما می‌رسد:

-محو آمریکا از روی نقشۀ جهان با کمک کارشناسان داخلی در امور جغرافیا.

-انجام اقدامات و امتناعات مؤثر از قبیل نپیوستن به اف‌ای‌تی‌اف و پالرمو برای هر چه بیشتر تحریم شدن، چراکه تحریم برای ملت ما نعمت می‌باشد و دور زدن تحریم‌ها برای بعضی‌ها که ملت‌تر می‌باشند، نعمت ترمی‌باشد.

-حسینیه کردن کاخ سفید، با کمک متخصصان داخلی در امر طراحی ساختمان.

-نشاندن برخی مسئولان عزیز پدافندی روی تنگه هرمز، با هدف بستن تنگه و سفیل و سرگردان ساختن کشتی‌های تجاری و فلج کردن اقتصاد جهانی.

-فروش عزتمندانه نفت با قیمت زیر چهادرصد به برادران چینی و خرید کلیه مایحتاج زندگی از چین با نیت پشتیبانی از تولید داخلی و ضربه زدن به اقتصاد جهانی.

-تولید انبوه اهرم فشار به غرب و آمریکای غارتگر از طریق فروکردن بیلبوردهای چند کیلومتری در مذمت غرب و آمریکا در کلیه معابر و در چشم‌وچار رهگذران.

- اعزام نیروی خدماتی برای به توبره کشیدن خاک زنگزور (کریدور ترامپ) با کمک بولدوزرهای پیشرفته برای تودهنی زدن به آمریکای جنایتکارملعون.

-صدور خربزه و هندوانه و خیار به کشور دوست و برادر، روسیه و گرفتن ارزهای قلمبه در راستای رونق اقتصادی.

_ارتباط سیاسی و اقتصادی و علمی و فرهنگی و اجتماعی و تاریخ و جغرافی با کلیه کشورهای دنیا مثل بورکینافاسو و ونزوئلا و بورکینافاسو و ونزوئلا و سایر کشورهای بورکینافاسو و ونزوئلا.

- تقویت بنیۀ اقتصاد داخلی از طریق تزریق مواد نیروزای مجاز و دارای پروانه ساخت به اقتصاد مذکور...

-دلار زدایی و به رسمیت شناختن ریال به‌عنوان واحد پول جهانی و برداشتن سه صفر از آن برای راحتی کار مبادلاتی خارجی‌های سراسر کره ارض و منظومه شمسی

-بازگرداندن شکوهمندانه لایحه حجاب برای ایجاد آرامش اجتماعی شهروندان

-تعطیل کردن مداوم کشور به بهانه کمبود برق و آب و نشاندن مردم غیور روی قله پیشرفت و صفاکردن نامبردگان، باشد که از این‌همه خوشبختی که محاله ذوق کنند و به ریش دنیا و مافیها و هواداران و سینه‌چاکان مذاکره بخندند...

-... و هزاران راهکار دیگر.